Έρχεται πλέον εκείνη η μεγάλη στιγμή να ξεκινήσεις να δίνεις φαγητό και φρουτόκρεμες στο μωρό.
Άγχος αν θα του αρέσει, άγχος αν θα το κάνεις σωστά, ανάγνωση πληροφοριών ανάπτυξης και ουφ από τον πολύ προβληματισμό και το γρήγορο πήγαινε έλα των ομμάτων σου που προσπαθούν να ρουφήξουν κάθε συλλαβή, κάθε γράμμα, κάθε λέξη και να το αποτυπώσουν καλά στο μυαλό τους και μετά τα αφήνεις κάτω, ξεκινάς να κάνεις flashback των στιγμών που έζησες από την σύλληψη μέχρι να φτάσεις σε αυτήν την πανέμορφη, ενθουσιώδης, μαγική στιγμή που θα δεις την περιέργεια του παιδιού σου ζωγραφισμένη στο προσωπάκι του, τα παρατάς όλα κάτω, γελάς από ανακούφιση και χαρά για τις υπέροχες, μοναδικές στιγμές που σου χαρίζει η μητρότητα που αυτόματα το άγχος φεύγει και μένει μονάχα εκείνη η πρώτη σου εικόνα στο δωμάτιο της μαιευτικής κλινικής, βλέποντας στον δρόμο κάτω 20ρηδες να γελούν και να κάνουν την βόλτα τους, η σκέψη σου πως στα παιδιά εκεί κάτω βλέπεις το παιδί σου ή στην δική σου θέα το παιδί σου αύριο μεθαύριο στο ίδιο σημείο να περιμένει τον δικό του απόγονο, είναι απλά μεθυστική.
Μόνο που δεν μεθάς κανονικά, μεθάς από όνειρα. ‘Και εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι’ τραγουδούν οι Στέρεο Νόβα. Σημασία έχει και ο προορισμός αλλά και το ταξίδι με τα καλά και τα άσχημα του.
Υ.Γ. Δεν κόβεται στα δυο η ζωή, είναι ήλιος και βροχή μαζί τραγουδούν τα Διάφανα Κρίνα.
Ας φροντίσουμε λοιπόν στα παιδιά μας να δίνουμε μόνο τον Ήλιο.
Ο ήλιος είναι εδώ να φωτίζει την μέρα μας και ο γιος μας να φωτίζει τις ζωές μας.
Love This? Share it!
