Ποτέ μου δεν περίμενα να εξελιχθεί η ζωή σε πρότυπα κοινωνικής ανοχής, πάντα ονειρευόμουν το κάτι παραπάνω, κάτι απέξω από τον κοινωνικό μανδύα που σου υφαίνουν οι γονείς σου γεμάτος με πρότυπα προσωρινής επιτυχίας μέσω επαγγελματικών στόχων που συνήθως είναι κομμένα και ραμμένα στο γήινο σώμα σου, τι γίνεται όμως όταν το “εξωγήινο” μυαλό σου έρχεται σε κόντρα με τα θέλω των μεγαλύτερων σου;
-τι γίνεται όταν από μέσα σου ξεπηδά ο Κάπτεν Χουκ της νιότης σου, γεννημένος να βιώσει όλες τις περιπέτειες που σκεφτόσουν ως παιδί, κλεισμένος στο δωμάτιο σου το βράδυ για ώρες λίγο πριν παραδοθείς στις δυνάμεις του Μορφέα.
Κάπως έτσι πήρα κάποτε το πρώτο μου πλοίο με τους φίλους μου, σαλπαραμε για μέρη που οραματιζόμουν μακριά από τις παραδοσιακές κοινωνικές κολεκτίβες και ας ήταν μονάχα ως την απέναντι ακτή.
Στα μάτια μου ήμουν ο μικρός πρίγκιπας που αιθεροβατούσε σε ύψη δυσθεώρητα για τον μέσο όρο που όμως πέτυχε το απίστευτο: να οραματιστείς τον επόμενο θρίαμβο σου.
Αυτά σκέφτηκα στο ολιγόλεπτο μου ταξίδι ως την απέναντι ακτή, απόγευμα, ηλιοβασίλεμα, οι ακτίνες του ήλιου έλουζαν τα καθάρια νερά καθώς αποχαιρετούσαν για λίγο την απάνεμη ζωή μας.
Για να είμαστε σε επαφή, μη ξεχάσετε να κάνετε Like τη σελίδα του Jorjetaime στο Facebook και να μας ακολουθήσετε στο Instagram.
Love This? Share it
